Dag 168. Soep

Als je dochter er niet is. 

Als je dochter er niet is, kun je fantaseren over het stiekem bestellen van een broodje döner met heel veel zielig kalfsvlees. Kun je eten met open mond en smakken, hard smakken. Je kunt huilen, eindelijk huilen. Om die zielige reclame of Rachel & Ross (he's her lobster) of je veel te drukke werk en je corona-eenzaamheid. Je kunt urenlang TikTok filmpjes kijken, zonder headset! En je kunt fijn gaan haten, vreselijk haten, hardop en zonder te relativeren: niet alleen je ex, maar ook alle andere idioten die je leven bevolken en je vreselijk hebben teleurgesteld, niet in de laatste plaats jijzelf. Je kunt de kat bekogelen met walnoten en stiekem gluiperige dameswindjes laten, zonder het commentaar dat je vroeger altijd zoveel klasse en stijl had. Je mag zingen, hard en galmend, en dan niet alleen Renate Tebaldi maar ook Cotton-Eyed Joe, en dan heel hard hihaaa roepen. HIHAAAAA.

Enfin, ik ga soep maken en vroeg naar bed.